tag:blogger.com,1999:blog-4566998200056383412.post249265036126718286..comments2023-08-13T18:10:11.912+03:00Comments on aylağın günlüğü: Çocukluğun İstanbul'u ve Dumlupınarverba volanthttp://www.blogger.com/profile/07666227036364522364noreply@blogger.comBlogger4125tag:blogger.com,1999:blog-4566998200056383412.post-65944251595726964162014-06-20T08:32:02.190+03:002014-06-20T08:32:02.190+03:00Sağolun, zor ve acı; haklısınız.Sağolun, zor ve acı; haklısınız.verba volanthttps://www.blogger.com/profile/07666227036364522364noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4566998200056383412.post-4002517454677503962014-06-19T14:22:24.591+03:002014-06-19T14:22:24.591+03:00Allah sabır versin..çok zor.çok acı..Allah sabır versin..çok zor.çok acı..Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4566998200056383412.post-31603465851839462972014-06-19T08:43:58.996+03:002014-06-19T08:43:58.996+03:00Teyzem için o acı hiç küllenmedi. Şehit eşi olduğu...Teyzem için o acı hiç küllenmedi. Şehit eşi olduğu için her maaş almaya gittiğinde "Hala senin ekmeğini yiyorum" dedi. Kabotaj Bayramı'nda Deniz Müzesi'ndeki törenlere sağlığı elverdiğince gitti, ayakta durmakta zorlandığı için tabureye dönüşen baston bile aldı. Şimdi kanser tedavisi gördüğü için dışarı çıkamıyor, ama 3 haftalık eşini kaybetmek.. bir mezarının bile olmaması çok acı gerçekten. Mehmet Ali Enişte Amerika'ya gitseydi, beraber yaşlanacaklardı... Hayat.<br /><br />Abisi denizde kaybolduğunda da, eşine (yani teyzemin yengesine) uzun süre maaş bağlamamışlar. "Rusya şilebi kurtardı onları" lafları yayılmış, hep bir gün gelecek diye beklemişler. Film gibi ama çok üzücü. Üsküdar vapurunu da duymuştum, Değirmendere'deki arkadaşlarımın ailelerinden acıklı hikayeler dinlemiştim. Öğrenci çokmuş ve haddinden fazla doluymuş vapur. Kayıp fazla olmuş. Fena şeyler bunlar, ne hayatlar var dedirtiyor. verba volanthttps://www.blogger.com/profile/07666227036364522364noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4566998200056383412.post-21283087118280523232014-06-18T09:21:52.703+03:002014-06-18T09:21:52.703+03:00Çok hüzünlü bir olay okurken gözlerim doldu inan. ...Çok hüzünlü bir olay okurken gözlerim doldu inan. Allah rahmet eylesin teyzeciğinede sabırlar dilerim. Benimde sevdiklerimi kontrol edemeyeceğim kadar uzak bir yere yollarken (ki bu çok sık oluyor) teknoloji çağında olmamıza rağmen içim sıkılır gidip de dönemeyecekler diye çok korkarım sanki benim yerim garantiymiş gibi.Teyzen 82 yaşındaymış ama eminim ki acısı o günkü gibi tazedir unuttu sanırsın ama unutulmaz anmadığı gün-gece yoktur kesin.Ölümün her türlüsü çok acı ama doğa felaketlerine kurban gittimi sevdiklerin suçlayacak kimsede bulamaz gönlünü bir nebzede olsa teselli edemezsin. Senin bu hüzünlü hikayene karşılık bende sana tam tersi gelişen başka bir olay anlatayım. Sene 1958 Günlerden 1 Mart. O yıllarda Karamürsel'de lise olmadığı için öğrencilerin hemen hemen hepsi İzmit'e sefer yapan Üsküdar isimli vapura binip oradaki liselerde eğitim görürler. Annesinin her sabah özene bezene oğlu okula aç gitmesin diye erkenden kalkıp kahvaltı hazırladığı Emin o Cumartesi günündede vapuru kaçırmaz ve okuluna gider. C.tesi günleri öğlene kadar okul vardır o zamanlar . Öğlen okuldan çıkar arkadaşlarıyla iskeleye gelir. 12.30 da kalkacaktır vapur ve daha 5 dk vardır. Emin az ilerdeki büfeye gider sigara almaya vapurda sigara içmek pek keyiflidir hep beraber .Yavaş adımlarla giderken kaptanın vapurun kalkacağını işaret ettiği çift düdüğü duyar aldırış etmez 4 dk vardır daha sigarayı alır geri dönerken halatların çözüldüğünü görüp koşmaya başlar güvertedeki arkadaşları da çabuk ol diye işaret yapmaktadırlar ama yetişemez.Çaresiz otobüs terminaline gidip otobüse biner. İşte 12.25 de İzmitten kalkıp Gölcük-Karamürsel seferini yapacak olan Üsküdar vapuru Derince açıklarında patlayan fırtınadan dolayı batar ve kayıtlara göre 222 görgü tanıklarına göre 400 ü aşkın kişi boğularak can verir.Otobüsle vapurun hemen hemen aynı saatlerde Karamürsel'de olacağını bilen Emin otobüsten iner inmez arkadaşlarında kalan ders kitaplarını almak için iskeleye gelir ancak kötü haber ondan evvel gelmiştir.Bu olaydan sonra gerek Karamürsel gerekse Gölcükte birçok kişi yıllarca vapura binmemiş bir süre sonrada söz konusu sefer kaldırılmıştır. Gölcük Barbaros Hayrettin Liseside bu olaydan kurulmuştur ama ne acıdır ki aynı lise 1999 Marmara depreminde yüzlerce öğrencisi kaybetmiştir.<br />Hepsinin ruhu şad olsun.....Anonymoushttps://www.blogger.com/profile/08296891886058665431noreply@blogger.com