Oscar ve E.

Bu seneki Oscar törenlerini izlemedim, Digiturk yayınlamış. Esefle kınadım, akabinde hor hor uyumaya devam ettim. Çok ayıp bu yaptıkları. Ama 3 ödülü doğru tahmin etmişim, çaktırmadan kendimi tebrik ettim. 

"Blue Jasmine"de harikalar yaratan Cate Blanchett tek favorimdi. "Dallas Buyers Club" ile gözlerimi yaşartan Jared Leto ve Matthew McConaughey de öyle... Bu sene Meryl, Leonardo ve Bradley sizin yüzünüzden evine kös kös döndü. Cate'i çok beğeniyorum, en az Charlize kadar. Kuğu zarafetinin ayrıca hastasıyız. Bu arada altta solda, filmden bir kareyle gördüğünüz Jared 42 yaşındaymış, inanamadım. Matthew'nun verdiği kilolar zaten akıllara ziyan.

 

Ve bir türlü Oscar törenlerinde doğru düzgün yürüyemeyip her seferinde düşen sarsak Jennifer Lawrence... Ne zaman baksak yerlerde. Sevimli ve kendiyle barışık bir insan olduğundan kafasına takmamıştır pek. Ben olsam elbisenin altına filan girmek, buharlaşmak isterdim. Ama kırmızı elbisesi güzelmiş. Elbisesi yerine düşülüyle Oscar tarihine geçmiş olması ise talihsizlik.

Kızım kalk, rezil ettin bizi yine

"American Hustle" ilgimi çekmedi pek, izlememiştim. Bir şey kaybetmemişim sanırım. Başka Sinema filmleri daha hayat kurtarıcı bu aralar. Nefes aldırıyor.

Rekor kıran selfie de gördü bu seneki Oscar törenleri. Sunucu Ellen'ın şu fotoğrafı eklediği tweet'i 2 milyon 700 bin kez retweet'lenmiş. Liseliler, mezuniyet öncesi son bir poz çekmiş sanki. Arkada yüzü kapalı olan Angelina. Jared soldan soldan, yarım sızmış kareye.

Herkes peynir desiiin, Julia kafamı ısıracak kadar değil!

Eh, bir Oscar töreni daha rüküşleriyle, düşüşleriyle ve ödülsüz kös kös eve dönenleriyle bitti.

Bugün, pek sevdiğim dostum E. başka bir bölümde çalışmak üzere bizim ofisten ayrılıyor. O yüzden içim buruk. Ofisi katlanılır hale getiren tatlı, can insanlar vardır ya... Onlardan biriydi benim için bunca zamandır. Aslında daha fazlası tabii. Hayatımda olduğu için kendimi şanslı ve mutlu saydığım insanlardan. Ofiste bunca hinlik, yalan-dolan varken suratta koskoca gülümseme yaratan biri.

Düşünsenize, gecenin 10 buçuğunda müdirenizin kazığı yüzünden ofistesiniz ve kalan işini evde bitirmek yerine, sizi yalnız bırakmamak için ofiste kalıp sizinle birlikte çalışan biri var. Çalışmayı eğlenceli hale getirmek için güzel müzikler filan açıp hem de. O akşamı cinnet anından eğlenceli bir kız buluşmasına çevirdi yemin ederim. Bir de sahipsiz bir kedi mi var ya da yaralı, hemen yetişir ya da haberdar eder. Şimdi yuvalandırılması, bahçede yuva inşa edilmesi ya da yaralı diye veterinere yetiştirilmesi gereken kedilere ekürisiz koşturacağım. Olmadı ki ama...

Masama bıraktığı o eğlenceli notlarını, koruya kaçıp temiz hava alabildiğimiz öyle paydoslarını, dert dinleyişini, süper saptamalarını, şahane muhabbetlerimizi, kedisi Peynir'le olan komik hallerini, neşesini, bir bakışla halden anlayışını, güler yüzünü, enerjisini, dostluğunu... paylaştığımız birçok şeyi çook özleyeceğim. Bir de babamı kaybettiğimde, "Gel de, geleyim" deyişini unutamam. Ama daha çook görüşeceğimiz için bu bir veda değil. Bunu bilmek, içimi biraz olsun rahatlatıyor. 

Ah açeydim kollarımı gitme diyeydiiimmmmm! Yolun açık olsun kuzumi. Gittiğin yeri yine şenlendireceksin biliyorum. Seni umutsuzca seven Yoda, daha sık gelmeni istiyormuş  haberin ola. Şimdi bahçedeki kediler ve ben hakkaten bir eksiğiz ya.