Annemle babamın 43. evlilik yıldönümüydü bu 11 Ekim.
2011'de 40. yılları için minik bir kitap hazırlamıştık onlara, nişanlılıklarından başlayıp bugünlere gelen bir tarihçe. 11 Ekim 1971'de 17 yaşında bir genç kız ve 25 yaşında bir delikanlı olarak başlayan evliliğin öyküsü...
Birlikte geçen 40 yıllarının hikayesini anlatan, fotoğraflı, yazılı bir kitap. Ben yazılarını yazmıştım, eşim de tasarımını yapmıştı. Asıl fotoğraf arşivi İzmir'de olunca, anneannemdeki bir fotoğraf albümü epeyce işe yaramıştı. Yanında, onlara özel hazırlanmış etiketiyle bir şişe şarapla beraber yollamıştık kitabı.
Çok duygulanmışlardı. Annemin ağlayarak arayıp teşekkür ettiğini hatırlıyorum. Babamınsa arşivine kaldırıp arada çıkarıp baktığını... 41. yılda da benzer bir şeyler, magnet vs hazırlamıştık. 42. yıl için özel ne yapsak diye düşünürken, babam oyunbozanlık edip bıraktı bizi... Zaman 41. yılda kaldı. İyi ki de yapmışız ama bunları, mutlu oldular.
Harika şeyler yapmışsınız canım, ne kadar mutlu olmuşlardır kimbilir her birinde. 43. evlilik yıldönümleri kutlu olsun. Onlar hala birbirlerini delice seven iki insan, birbirlerinden ayrı düşmüş olsalar bile, birbirlerinde hep var olacaklar. Babacığın nur içinde yatsın. O şimdi gittiği yerden her şeyi görüyor ve mutlu olmaya devam ediyor.
YanıtlaSilSevgilerimle
Mutlu oldular evet, keşke daha çoğunu yapabilseydik daha uzun yıllar. Ancak iki sene olabildi, çok da keyif aldık yaparken. Birbirleriyle her daim didişen ama seven sanırım, didişmeden de 40 küsur sene geçmezdi herhalde. O kadar uzun süre beraber olunca insan diğerinin parçası gibi oluyor galiba. Acayip bir bağ. Annem için 17 yaşında başlayan 58 yaşına dek süren bir şey.
SilUmarım görüyor ve mutlu oluyordur. Ben öyle olduğunu düşünmek istiyorum en azından.
Sevgiler benden de...
Ne mutlu sana... mutlu aile dimağda hep tatlı..
YanıtlaSilbenim de 11 ekim doğumgünümdü..buruktu hüzünlüydü ama güzelliklerine odaklandım..
herşey dörtdörtlük olmuyor olamıyor..
kutlu olsun...
Aslında insan içindeyken o kadar da mutlu gelmiyor ya da fark etmiyor sanırım. Her ailede olan benzer şeyler oluyordu tabii. Ama şimdi evin direklerinden biri gidince, insan anlıyor. Mutluymuşuz biz aslında ya. Didişmeler, takılmalar... güzelmiş meğer. Eksilişler o yüzden can yakıcı, eskisi gibi olmuyor bir daha. Burukluk, hüzün oluyor hep.
SilSenin de doğum günün mutlu olsun; sağıkla, sevgiyle...