29 Aralık 2010 Çarşamba

Yeni yıl, yeni yıl...

Ben çift yılları severdim ve biri daha bitiyor, hey gidi. Artık o Unicef kartları yazan romantik insan değilim. Ama herkese yılbaşı hediyesi alıp Noel Ana gibi dağıtmayı hâlâ seviyorum.


Artık eskiyen 2010'un muhasebesini yapayım dedim, sonra vazgeçtim. Öyle ya da böyle, bitiyor işte. Cart diye geçti kendisi. Milenyum milenyum diye zıplarken, onun üstünden bile 10 yıl geçmiş. Vay anasını sayın seyirciler!

Çocukluğumdaki yılbaşı gecelerini düşünüyorum da... Annemin yaptığı enfes tavuk, kestaneli pilav, kabak tatlısıyla; çerezleri ve muzları hatırlıyorum. En eğlendiğim yılbaşı hangisiydi acaba? Sanırım 1985, Bursa'daki. Küçüktüm küçücüktüm, karların içinde yüzmüştüm.

Neyse, yeni yıl yeni umutlar demek ne de olsa. Dileyelim dilden geldiğince, adet bozulmasın.

Bizim ve sevdiklerimizin sağlığı bozulmasa, sevdiklerimizin başına kötü bir şey gelmese, sevgilimiz bizi hep sevse, dostlarımızla daha sık görüşebilsek, daha çok waffle yiyebilsek ama kilo almasak, kendimize yetecek kadar paramız olsa, eh pasaportu değiştirmişken de azıcık gezme fırsatımız çıksa, kedilerimiz de iyi olsa, her zaman olmasa da ara sıra yollara düşebilsek, kafayı dinleyebilsek, piyangodan para çıksa, bizi iş yerinde daha az sinir etseler; güzel olurdu hani. Bir de ben yeni yılda bisikletle gezmek istiyorum. Çocukluğumdan beri içimde ukte!

Ne demişler; ne ka beklenti, o hayal kırıklığı... Makul şeyler bekleyin siz de yeni yıldan, abartmayın! Mutlu yıllar :)

22 Aralık 2010 Çarşamba

Kavuşma


Merkür'den bize ne



Bu aralar herkes bir panikte, tetikte. Yurdum insanı astroloğa kesmiş. Aman dolunay var, eyvah ay tutulacak, oy en kısa gün bugün, vay Merkür geçiyor... "Amman kimseyle kavga etmeyin, ayın 21'i çok fena olacak, feci karışacağız" nidalarıyla kaç gündür kedi bıyığı gibi gerildim. Arkadaşım, bir sakin. Nedir yani? Neticede Merkür bize kaçacak, Venüs beriye gidecek demiştim, ucuz atlattık.

İşyeri zati bir çorba; dergi yetişti yetişmedi telaşı, bilmem ne... Benim aklımda asılı duran soru ise "Yılbaşında n'aapsak ki?" Bir de "Maaşa zam olacak değil mi hacı?" Budur. Eskiden yılbaşlarında özenle Unicef kartı seçip şehir içindeki arkadaşlarıma bile gönderen bir insandım ben. Bu hale geldim. Merkür Venüs vız gelir, tırıs gider neticede.

Misal iyi şeyler de oluyor. Anneannemi çok iyi gördüm geçen günkü aşure ziyaretimde. Sağlığı düzelince neşesi yerine gelmiş, hastalıklarından yakınıp durmak yerine ne zamandır ilk kez muhabbet ettik. Yemek yapmaya da başlamış, bir enerji gelmiş tontonuma, aman nazar değmesin. Ayva reçeli yapmış, bir kavanoz da bana verdi, "Senin vaktin yok, ben sana yaparım yılbaşında tavukla pilav, gelip alırsın" dedi, akabinde "İyi birini bul evlen" diye ekledi. Şaşırdım. Kısa ama verimli bir ziyaretti vesselam.

20 Aralık 2010 Pazartesi

Mız

Uyansam mı? Bilemedim. Biraz daha uyusam? Öf, geç kaldım. Pazartesi günlerini sevmiyorum evet. Telefon bozuldu, kafası karıştı daha şimdiden, alarmı çalmadı.

Bir şekilde geldim ofise. Cuma günkü motivasyon yemeğinde sarhoş ve sarmaş dolaş olan insanların pazartesi resmiyeti enteresan. Hangi hal samimi? Rakı sofrası mı, ofis masası mı? Bence sevmediklerini, alkolle yıkanan vicdanları yüzünden sevdiklerini sanıyorlar. Aman neyse.

Okumalar, ozalitler, onaylar... Peh, başlayalım bakalım.

16 Aralık 2010 Perşembe

Hoş geldin

Hoş geldin!
Kesilmiş bir kol gibi
omuz başımızdaydı boşluğun...
Hoş geldin!
Ayrılık uzun sürdü.
Özledik.
Gözledik...
Hoş geldin!
Biz
bıraktığın gibiyiz.
Ustalaştık biraz daha
taşı kırmakta,
dostu düşmandan ayırmakta...
Hoş geldin.
Yerin hazır.
Hoş geldin.
Dinleyip diyecek çok.
Fakat uzun söze vaktimiz yok.
Yürüyelim...

Bireysel silahlanmaya HAYIR



* Çalışmalar Fevzi Kemal Torun'a aittir ve kendisinin izniyle kullanılmıştır.

14 Aralık 2010 Salı

Yumurta, bebek ve sirke

Şöyle bir durup günlerdir olanları düşününce, insanın içini bir karanlık kaplıyor. Protesto eden, yumurta atan öğrencilerin karşılaştığı aşırı şiddet, polisin orantısız şiddeti iyice palazlandırması, hamile olduğunu söylediği halde polis tekmesinden kurtulamayıp doğmamış bebeğini kaybeden o kız...



Ne düşünüyordu acaba o polis hınçla tekmeyi savururken kızın karnına doğru? "Bir taşla iki kuş" mu? "Yılanın başını şimdiden ezmeli" mi? Nasıl bir hiddet duymuş olabilir silahsız, üstelik de bebek bekleyen birine bunca şiddet uygularken? Şimdi o polis cezasız mı kalacak doğmamış bir canlıyı öldürdüğü halde? Ama iş başka taraflara çekiştirildi yine. "O yaşta kız neden hamile?" "Hamileyse gösteride işi ne?" İyi de bundan size ne? Bu, karşılaştığı şiddeti haklı mı çıkarıyor, hafifletiyor mu?

Yumurta atmak savunulmamalı, aptalca evet; ama ya şiddet? O yüceltilmeli mi? Hoşgörülmeli mi peki? Ya da gençler sesini nasıl duyurmalı? Dinleniyorlar mı? Sözlerine kıymet veriliyor mu? Eğer dinleniyorlarsa neden seslerini yükseltme ihtiyacı duyuyorlar? Gençlik isyandır. Kimsenin güdümünde olmak zorunda da değildir. Ne iktidarın, ne muhalefetin... Bu hala bilinmiyorsa, sesini yükselten bu şekilde sindirilmeye çalışılıyorsa; bu zihniyet hepsinden fena.

Avrupa'da öğrenciler birçok gösteride yumurta atıp hatta daha da sert protestolar yapıp ceza almazken, "Demokratik haklarını kullandılar" diye karşılanırken; bunca hoşgörüsüzlük ve "Ama onlar da kaşınmış", "Ne işin vardı gösteride?" tarzı sığ yorumlar kafaları bulandırıp bir şeyleri farklı yöne çekmeye çalışıyor. Solcu geçinen bağnazlar da bir bir ortaya çıkıyor aslında. Sapla saman yine itinayla birbirine karıştırılmaya çalışılıyor. Manisa'daki çocukların nasıl ziyan olduklarını düşünüyor insan sonra. İşkence gören, hayalleri, umutları ellerinden hoyratça çekip alınan o çocuklar... Büyümeye korktular. Kimi yurtdışına kaçtı, kimi yıllarca psikolojik tedavi gördü... Hayatları tuzla buz oldu.

Özgür Mumcu ve Yıldırım Türker yazmış, okumak lazım.

Madem ülkeni seviyorsun...

Yumurta!

Tüm bunlar yetmezmiş gibi peşinden Vedat Milor'un programına RTÜK'ten ceza gelmesi, neymiş şarap reklamı yapılıyormuş. Üzüm yemek varken... Di mi ya? Üzüm çeşitlerinden bahsetmek bile kafi. Sirke? Peki o serbest mi?  Nerede yaşıyoruz biz? Ya da nerede yaşatılmaya çalışıyoruz?



Onun ardından ruhsatlı silah taşıma yaşının 18'e indirilmeye çalışılması. Peşpeşe gelen bir delilik bombardımanı sanki, insanın inanası gelmiyor gördüklerine/okuduklarına. "Ben nerede yaşıyorum?" diye düşünüyor kara kara.

İnsanlar düğünlerde, maçlarda havaya açılan rastgele ateşten vurulup ölmüyor mu? Bir sürü insan böyle pisi pisine ölmedi mi? Trafikte millet cinnet getirip "Vay nasıl beni geçersin?" diye birbirine silah sıkmıyor mu? Umut Vakfı neden kuruldu? Ama doğru, biz "Silahın sesini seviyorum, beni rahatlatıyor." diyen bir emniyet müdürü gördük bu ülkede. Kendisi sonra vali oldu. Ki ondan önce de şahane beyanatları olmuştu, hatırlarsınız...

Silah taşımayı zorlaştırmak varken bu ne şimdi? Beş silah ruhsatı alınabilecek, isteyen ikisini de üstünde taşıyabilecek. Vay be, kovboy misali çift tabanca gezilebilecek yani! Biri boşalırsa, öbürü kullanılır; biri tutukluk yaparsa öbürü çalışır!

Yumurta kırılıyor, sirke pis kokuyor... Evet.

13 Aralık 2010 Pazartesi

My best friend's wedding

Hafta sonu Ankara'daydık. En yakın ve en eski arkadaşım evlendi. 20 yıllık dostum, gençliğimin büyük bir parçası, amiyane tabirle hayatını sevdiği/onu seven adamla birleştirdi. Vay be, eskiden hiç böyle şeylerin, bu günlerin hayalini kurmamıştık, asi gençliğiz ya! Tuhaftır, sanki bir romantik komedi filmindeydik. Tanışmaları bile komik çünkü. Nikah günü ise bir eğlence, bir şamata. Çok tatlıydı ikisi de.



Karlar içindeydi Ankara ve o da karlar prensesi gibiydi. Ha ha, klişe gibi gelse de, gerçekten gördüğüm en güzel gelindi. Sade, abartısız. Her şey tam tarzına uygundu: Dantelle kaplı mini ve çok sade bir elbise, minicik çiçekli bir taçla süslü romantik topuzlu saçı, nefis makyajı ve ayağında çizmeleri! Gelinlik niyetine aldığı Audrey Hepburn tarzı elbiseden nikah şekerine kadar her şey çok zarifti. 

Kuaförü, makyajı (Mac kısmı ayrı bir hikaye), giyinmesi, evden çıkışı, nikah dairesine gelişi... ilk anından sonuna kadar her adımında yanında olmak istedim. Oldum da. Bunu kaçıramazdım. Karmış kıyametmiş, soğukmuş, yollarda kalırmışız, donarmışız, bana ne! Sonra elimde fotoğraf makinesi, nikah masasına gelmelerini bekledim. Geldiler. Bir yandan fotoğraf çekiyorum, bir yandan boğazımda düğümlenen şey, gözlerime hücum ediyor. Çok acayipti... Nikahtan eve geliş, evde başlayan eğlencenin sirtaki çalan mekanda sürüşü ve sonra yorgun bir halde birlikte uyuyuşumuz... İşte bütün hengame bittikten sonraki o rahatlama anı...

Umarım çok mutlu olurlar; her anları birbirlerini severek, eğlenerek, gülerek, gezerek, hepsinden önemlisi her şeyi paylaşarak geçer. Hediyesinin içine koyduğum Yiğit Özgür karikatüründe yazdığı gibi, sohbet etmeyi sevdiğin biriyle evlen(di).

8 Aralık 2010 Çarşamba

Kışş

Son bilmemkaç yılın en soğuk kışı geliyormuş, çocuklara kıyafet almalı...



Adam ve kedi...




7 Aralık 2010 Salı

İmparatorun bildiği

Roma imparatoru ve filozof Marcus Aurelius "Kendime Düşünceler"de şöyle der:



"Sabahleyin uyandığımda kendi kendime şöyle söylemeliyim: Bugün de meraklı, hayırsız, kaba, kıskanç ve bencil insanlarla karşılaşacağım."

Ezcümle, bazı şeyler evrensel ve yüzyıllardır hiç değişmiyor. İmparator da olsan, maaşlı çalışan da olsan...

6 Aralık 2010 Pazartesi

Pazartesi ama ne gam



Mutluyum, mutlusun, mutlu :) Ve evet, annem haklı. Yine. Bir sürü sebebim var mutlu olmak için. Nankörlük etmemeli... Ne demişti, hah bardağın dolu kısmı.


 "Bir insanı sevmekle başlar her şey" demişti ya şair, akabinde ekliyorum: "Ve mutlu etmekle devam eder..."

(Gereksiz ayrıntı: Geçenlerde kol saatimin fırlayan yayı, laptopta tuşların altına girdi. Önce l'deydi, l zor basıyordu; şimdi i'de. Efor gerekiyor.)

Hafta sonu güzeldi. Ikea, Mediamarkt, ölenin yerine nihayet alınan yeni cep telefonu; Due Date, sürpriz 40'lama, rakı ve fava... Ama yine düşündüm de, hafta sonları İstanbul'da dışarı çıkmak, trafikte olmak sağlam sinir, derya sabır gerektiriyor. Alışveriş merkezleri, içine şeker düşmüş karınca yuvası misali kalabalık. Yılbaşı çılgınlığı her yeri sarmış. Bu şehirde yaşamak zorlaşırken, ota sapa övünen afişler, billboardlar vs hakkaten komik.

Kış gelmiş, olsun. Kestane kebap zamanı. İyi haftalar...

Not: Bu film, eğlenceli. "Hangover" kadar ya da değil, hoş işte.

3 Aralık 2010 Cuma

Ergenistan

Blogu annem de okuyormuş, "Birazcık mutlu ol, öyle şeyler yazma, bardağın dolu kısmını gör" dedi. E peki. Kendimi isyankar ve de bunalım ergen gibi hissettim, iyi mi? Bi daha da günlüğü ortalarda bırakmayayım, hmm...


Üzülme canım benim, üzülme sen, kıyamam. Herkesin böyle dönemleri olur. Bunu da oraya-buraya kusarak rahatlamaya çalışır. Misal ben selülozdan ziyade buraya kusar oldum, teknolojik bir ergenim demek ki. Ergenken günlük, bu devirde blog. Durum bundan ibaret yani. Polyanna olamam, kendisi bana küçükken de salak gelirdi zaten. Bardak da her zaman dolu gibi görünmüyor hem. Arada sallanıp dökülünce, yarısı boşalıyor haliyle. Bazen dökülmüyor bile, buharlaşıyor sanki içindeki. Anlamıyorsun.

Belki havalardan, belki beynimdeki bir kimsayalın azalmasından oluyordur bunlar. Belki sadece gazım vardır. Belki reglatör haftadan aya yayılmıştır. Belki her şeyim vardır da, sopa istiyorumdur. Belki, belki, ne bileyim... Sebebi çok basit olabilir yani, endişeye mahal yok. Hayata küsmüş, derbeder olmuş değilim çok şükür.

Ayrıca 30 yaş depresyonu bilmem ne de yalan; tek gerçek depresyon "Hayat geçiyor ve ben bir halt edemiyorum ulen!" depresyonudur. Sen kanepede yayarken yanından geçiyor gibi sanki, bir bakıyorsun; aa hayat, e iyiydik nereye? İş, trafik bile hayattan bezdirici olabiliyor yeri gelince. Burası büyük şeer.

2 Aralık 2010 Perşembe

Big brother is watching you!

Ofise kamera takılacakmış, tam belgesel olacağız yani. BBG ofisi...

Önerim, bir tişörtün önüne bunu


arkasına şunu



bastırıp dolaşmak. Nasıl fikir Hamdi abi?

1 Aralık 2010 Çarşamba

Zoolojik hissiyat

Kendimi alttaki geyik gibi hissetmek istiyorum mütemadiyen; atik, tetik, çevik, hızlı, enerjik...


Lakin nedense bu ara şu panda gibi hissediyorum; yorgun, hımbıl, uykulu, tembel, bezgin...


Hayaaat! Beni nedeen yoruyosuuun? (Serdar Ortaç dinleyen panda tabii bezer.)