Öğle-kondu
Yemekteyken telefon çaldı, "Hemen koş, burada bir yavru var!" diyordu E. Kedisi olan anlar halden diyerek. Koşup çıktım, ofisin bahçesindeki tiz"miiyk miiyk"lerin kaynağı parmak kadar bir arap veletmiş meğer. Sürekli bahçede dolanan, her görüşte beslediğimiz annesi; yemekhanenin ordaki çimlere uzanmış, yavruyu reddetmekle meşguldü. Minnak kuyruğu dimdik, pıtı pıtı annesinin peşinden koşuyor; zar-zor gidip tam memeye tırmanıyor, annesi geri ittiriyor. Öbür taraftan 2 pati sarılıyor, bu sefer dengesini kaybedip sırtüstü düşüyor... Defalarca bu acıklı sahne tekrarlandı. Anne inatla süt vermedi çocuğa, sürekli bırakıp gitti.
Bütün öğle tatili bu aile dramına tanıklık edince anneyi besledik, yavruyu göbeğine koyduk; yine olmadı. Çare olarak ılık suyla karıştırdığımız sütü parmakla içirdik velede, bir de gecekondu yaptık kendisine. Kutu kutu içinde, tabanında pofuduk yastık, tepesinde patlangıçlı naylondan çatı... Sevdi gibi. Kafayı gömdü hemen kuytulara. En azından kuru ve sıcak. Titremesi kesilir. Hayat onun için zor başladı, akşamüstü biberon ya da damlalıkla şansımızı tekrar deneyeceğiz. O ka minik ve kara ki, ne olduğu pek de anlaşılmıyor fotoğraflardan. Sesi kendinden büyük.
şırınga da olur şırınga :)) üçüncü siyah mırnav mı geliyor yoksa dedim yazının başında :P
YanıtlaSileczaneden şırınga aldım, biraz onunla içirmeye çalıştım. sonra ıslak mendille gözlerini sildim, açıldı çipiller biraz :) 3. arap fazla olur ama bir güzellik düşüneceğiz cimcime için :P
Silgenelde anneler hasta ya da kusurlu yavruları reddederler diye duymuştum ama bilmiyorum ne kadar doğru.. hem siyah (bizim toplumda şanssızdır bu kedicikler), hem sokakta, hem annesi tarafından reddedilmiş, hayat ne zor yahu!
YanıtlaSilben de öyle düşündüm ama sanırım değil, yavruyu herkes mıncık mıncık etti bugün. anne kokusunu beğenmediği için bile bırakabiliyormuş, insan kokusu sinmiş de olabilir. bizim oğlanlar da siyah diye en sona kalmış, kimseler almamış şaşkolozları... hayat zor evet, ama bu minnağın bir şansı olabilir.
Sil