Rüya biriktiren

Rüyalar görürsünüz, sabahına unutursunuz. Rüyalar görürsünüz, yıllarca aklınızdan çıkmaz. Yakın bir arkadaşım mesela öyle rüyalar görür, öyle ayrıntılı hatırlar ki hepsini... Hep derim; yazsan roman, çeksen Tarantino filmi olur bunlardan. Öyle bir hayal gücü, bilinçaltı, zihin kıvrımı; adı her neyse artık...

Pek sevdiğim, yine bir başka sevdiğim yazar Auster'ın da kendisi için "Perec okumak için kişi kendini oyun ruhuna teslim etmek zorundadır. Perec’in kitapları entelektüel tuzaklarla, göndermelerle ve gizli sistemlerle bezelidir ve müthiş eğlencelidir" dediği Georges Perec de rüyalarını biriktiriyormuş meğer... The New York Review of Books’taki habere göre durum tam da bu. Şaşırdım mı? Hayır.



Bilmeceli bulmacalı kitaplardan rüyalar alemine hop diye geçivermek, tam da Perec'e yaraşır. Kafayı gerçekliğe takmış olsa da, ceplerinin bir köşeciğinde oyun misketi ya da çakıltaşları gibi gibi rüyalarını da saklamış. Yaşamı boyunca gördüğü (hepsi o kadar değildir değil mi, hatırladıklarıdır?) 124 rüyayı kaydetmiş.

“Gördüğüm rüyaları kaydettiğimi sanıyordum”, demiş rüya öykülerine ya da öykü rüyalarına  geçmeden önce.

“Fakat çok geçmeden fark ettim ki, bir süre sonra sadece onları yazmak için rüya görmeye başlamışım.” 

Son kitabı Paralı Asker'i almayı düşünürken, rüyaları aklımı çeldi şimdi. Sevgili Esra'nın (Esra Özdoğan) çevirisinden zerre şüphem yok, ama bir de şu rüyalara el atsanız?