Ölüm, çaresiz hastalık gibi kötü haberlere sivri minik kulaklarımı tıkamak, can sıkıcı şeyleri plastik fareler gibi fıtı fıtı halının ya da dolabın altına itelemek, iş yerindeki saçmalıklarla yumak gibi oynayıp camdan aşağı fırlatmak, "Sana bir şey diyeceğim ama üzülme" cümlesini duyunca elektrik süpürgesi çalışmış gibi koşup perdenin arkasına saklanmak, hiçbir şey için endişelenmemek, sevdiğim herkesin mutlu ve sağlıklı olduğunu hissetmek istiyorum bazen...
Hem belki kedi olunca haberleri de izlemem, ilaç bulamadığını söyleyen kanser hastası kadının cebine para sıkıştıranları görüp kahrolmam, düşünce özgürlüğü kısıtlanıp 10 ay hapse mahkum edilen ünlü piyanistimizi de bilmem. Bilmek, izlemek, okumak can sıkıcı oluyor çünkü bazen. Üzüyor, öfkelendiriyor...
Mamam önümde, suyum yanımda, kumum arkamda; gri gökyüzüne sırtımı dönüp kuyruğumu yamacıma kıvırarak, bütün gün pencere önünde gır gır uyumak istiyorum bazen...
 |
| Some days I just want to be a cat. Nap all day and worry about nothing. |
+1
YanıtlaSil:)
Seni de ekledim çizgili yorgan altına :)
Silsana katılıyorum. bazen boğulacak gibi oluyorum ve kuş olup uçmak istiyorum mesela ıssız bir adaya, oradan başka bir adaya.:)))
YanıtlaSilbattaniye altında gırlayan kedi de güzel, dertsiz tasasız :)
Silben de. bu aralar bazen değil sık sık bunu istiyorum
YanıtlaSilsık sık istiyorum ben de. bu aralar özellikle. tebdil-i mekan ferahlatıyor ama, dağ-bayır-temiz hava...
YanıtlaSil