Havalar kararsız. Açayım, kapayayım, olmadı yağayım... Eh, peki madem. Hafta sonu, aylardır evi talan edip kitapların arasında bile aradığım ve fakat bulamadığım kayıp pasaportu buldum. Gözümün önündeymiş meğer, aylardır ayakucumda durup içinden yüzüme karşı "Buradayım" demekteymiş.
Hakkaten umudumu kesmiştim. Çekmecede bulunca o ka sevindim ki, çığlığıma temizlikçi abla ve oğlanlar koştu. Neyse, kayıp ilanı ver, karakola git, yeniden çıkar derdi bitti. Pusula nereyi gösterecek, göreceğiz. Let the game begin!
Kara cimcimeden ise iyi haber var. Süt annesi ve kardeşleriyle pek mutlu, talipleri de çıktı. Yakında kalıcı yuvasına kavuşacak. Hayat şimdilik böyle, akıp gitmekte.
Aşağıdaki fotoğrafta ise sanki Madagaskar ekibi, New York'u gezmeye gelmiş...
.jpg) |
| 3rd Street, Manhattan, NYC, 1968 (Photo by Otto Bettmann) |
Fotograf harika ! Ve evet pasaport olayı böyle çığlık attırabiliyor insana :) çünkü tekrar çıkarmak çok zahmet ve yıldırıcı.
YanıtlaSilToto manzaralı NY :) Pasaportu sorma, bir de eşiminkiydi; Duble vicdan azabı! Neyse ki tam umudu kesmişken buldum :)
Silwuhuuu! yolculuk vaaaar! gitmeden haber et :)
YanıtlaSilEvet, bakalım :)) Haber etmem mi, bittabi! İlk durak ata toprakları olacak gibi görünüyor. Oradan kart bile atarım be ya :)
Silgülücük ^_^
Sil