Mutluluk Günü de varmış

Bir arkadaşım yazınca gördüm, bugün Dünya Mutluluk Günü'ymüş. Yani bu yaşadıklarımızla, her gün olanları izleyip okurken ne kadar mümkün olabilir kutlaması bilemiyorum ama bir takım sebepler çıkarmaya çalışabilirim belki. Yoksa gazete-facebook-twitter-tape-tartışma programı-allahım daha neler olacak-neler göreceğiz derken içim kıyıldı. 10 gün sonra göreceğiz gerçi neler olacağını, mühim olan ondan sonrası. Çalma çırpma, yasaklama, tehdit etme, gözü dönme... dip noktasında birçok şey. Yeter da.

Bahar neredeyse geldi, dışarıda güneş var, balkondaki çiçeklerle ilgilenmek lazım, hafta sonları kamplara pikniklere gidilebilir arkadaşlarla, kumrular da yakında balkondaki saksılara damlar. Annem geldi İzmir'den... Bir de şu alttaki fotoğrafta yımırta mı kırsak ki diye bakan iki tipitip filan, bunlardan azıcık da olsa mutlu olunabilir pekala.

Catbook'tan

Bu ara biraz yazmaya çalışıyorum. Terapi niyetine. Çünkü okuyamıyorum pek, en azından yazmaya çalışayım. Elimde sürünüyor kitaplar. İş icabı bütün gün yazdığım için öylesine, canım istedi diye yazmaya pek enerjim kalmıyor. Celil Hoca'nın istediği şeyleri yazabildim en azından. Birazcık ittirmem gerekti.

Onun dışında bir şeylerden yılınca evin hali iyice gözüme batıyor, başka şeylerle uğraşmaktan ev aldı başını gitti ama onun da çaresine bakacağım yakında. Epeyce bir şeyi ayıklama, işe yarayanları ihtiyacı olana verme, gerisini atma etkinlikleri gibi mesela. Evde kullanılmayan bir sürü şey var ve gidecekleri yeri beklerken gözüme batıyorlar her akşam. Eski kolonlar tamir edilip hibe edilmek üzere pikapçı amcaya gidecek, kitaplık düzene sokulacak, ayakkabı ve giysi ayıklaması yapılacak, bir de dolapta bir direksiyon var mesela, onu ne yapsam bilemedim...