Olmayan kelimeler, Arpi Teyze

Saçaklı'nın hatırlatması, Çavlan'ın bulması sayesinde aklıma gelen Metis'in 2012'deki "Olmayan Kelimeler" ajandasının içinde güzel "mühim" günler uydurulmuş, evde tekrar baktım da pek hoşuma gitti. Bloga da yazmışım hatta ben bunu, bunamışım haberim yok! Görseli ararken Google'da, buraya link verince uyandım :)

 "Yeni yıl için alternatif mutluluk kaynakları:

Bir çocuğun uykudaki gülücüğünü görmek (ki Kamerun'da wo-mba derlermiş); hafif serin hafif berrak bir denizde yüzmek; sevgilinin kokusunu ya da kuraklıktan sonra yağan ilk yağmura eşlik eden hoş kokuyu (petrichor denmiş İngilizcede) içine çekmek..." (Sf. 21)

Nergis kedinizi de sizi de mutlu eder.

Canın tam tatlı bir şey isterken birinin gelip tatlı bir şey ikram etmesi (biraz önce oldu ofiste, başka bir şey isteseymişim), televizyonda kanallar arasında gezinirken çok sevdiğin bir filmi tam başlarken yakalamak (radyo için de şarkı versiyonu), nergis kokusuna hayran kedilerin (Obi-Yoda) çiçeği afiyetle yemek üzere sehpaya yapışması... Bunlara tek kelimelik karşılıklar uydurmak istiyor deli gönül. Gelelim ajandanın 'mühim' günlerine...

6 Ocak: Sarılıp yatma günü (Bu geçmiş, ama pekala 14 Ocak da olabilir.)

11 Ocak: Yağmur birikintisine basma günü (Bu ara yağmura hasretiz, ananem endişeli)

21 Ocak: Kucaklaşma günü (Dostum E'nin doğum günü o gün, rakının ilk yudumunu beklemeden sarılıp kucaklayayım.)

22 Ocak: Hayatı havalandırma günü (Bu nasıl yapılabilir, muhtelif fikirleri tartışmalı.)

3 Nisan: Hergele aşıklar günü (Fransız film ismi gibi, güzelmiş.)

20 Mayıs: Taşra sıkıntısı günü (Serbest çağrışım, Nuri Bilge Ceylan ve Kafka.)

22 Haziran: Köpeğinizi ofise götürme günü  (Kediye uyarlarsak Obi-Yoda ofiste, yok mümkün değil.)

27 Haziran: Dans edebildiğimiz devrimler günü (Bence bu cuk oturmuş Gezi'ye.)

30 Temmuz: Asansörde sohbet başlatma günü (Plaza/apartman insanları için bulunmaz nimet.)

28 Eylül: Sormaya çekindiğimiz aptal soruyu sorma günü (Toplantılar ve beyin fırtınası şeysi bunun için var.)

3 Ekim: Hep yazmak isteyenlerin günü (Buna bayıldım)

12 Kasım: Kayıp eldiven teklerini anma-arama günü (Kayıp çorap tekleri de aynı gün aranabilir.)

Kendi pek mühim günlerimi oluşturayım bari. Üşenmezsem tabii...

2012 Metis ajandasının kapanış cümlesi ise şu:

Bu ara okuma listem biriktikçe birikiyor, ama liste kafamda hazır. Melisa'nın "Atları Bağlayın Geceyi Burada Geçireceğiz" öykü kitabı, Ayfer Tunç'un "Dünya Ağrısı" romanı, Kanat Atkaya'nın köşe yazısında bahsettiği Cemal Dindar'ın "Bir Akıl Hastanesinin Hatıra Defteri" ve abimin önerip kitaplığından verdiği Namık Kemal Behramoğlu'nun "Bir Savcının Anıları".

Hafta sonu, bir köy mezarlığına gittim ilk kez. Çarşamba günü eşimin eniştesini kaybetmiş ve cenazeye gidememiştik. Şehir mezarlıklarının üst üste kalabalığından, o telaşeli keşmekeşinden ne kadar başka ve huzurluymuş köy mezarlığı. Daha çok bir bahçeye benziyordu. Arkası kartpostal manzarası gibiydi; tarlalar, kavaklar ve gün batımı. Eniştenin yeri, koca bir ağacın dibinde. Ağacın gölgesi üstünde. Etrafı boş. Yerleri çim kaplamış. Işık hüzmeleri süzülüyor, güneş ağaçların arasından bahçeye sızıyor. Ürkütücü değildi. Nazım Hikmet'in sürgünde vatan hasretiyle yazdığı "Vasiyet" şiirindeki gibi, "Anadolu'da bir köy mezarlığına gömün beni"... Düşündüm de, doğanın kucağı asıl burası. Kepçeyle açılan, dip dibe dip dibe çukurlar değil.

Bugünse çok eski bir aile dostunu son yolculuğuna uğurlamak için kiliseye gittim. Her şey daha sakin, sessiz ve siyah. Düzenli, düzgün. Herkeste vakur bir keder hali. Beyaz güller, mumlar, tütsüler, ilahiler ve çan sesleri... Teyzemin 50 yıllık dostu "Matmazel", her Paskalya'da elceğizleriyle üşenmeden o güzelim vişne liköründen, paskalya çöreğinden yapan; yıllardır ona vurgun, her bayram en gıcır takımını giyip ziyaretine gelen Kirkor Amca'nın naif iltifatlarını, şakayla karışık izdivaç tekliflerini gülerek savuşturan Arpi Teyze; huzur içinde olsun ruhun... Güzel uğurladılar seni, ruhuna gitsin diye kahve ikram ettiler ardından.

Günde 2-3 kez telefonlaştığın, dertleştiğin dostun teyzem çok özleyecek seni. En çok da "Oy ölünce benim altıma hasırı çok koyun ya, üşürüm ben Arpi. Bak sana vasiyet ediyorum!" diyen teyzeme "Amaan Hikmet, ölüyorsun gidiyorsun işte, bırak allasen hasırı. Ben sererim sana battaniye!" deyişini, her şeyle dalga geçişini özleyeceğim galiba. Umarım oralar manzaralı ve sıcaktır.