Yıldönümünün nefis sosu, sürpriz ve bir de hafta sonunu kaplayan Efes Pilsen One Love Festival oldu. Çimlerde serilip izledik bu kez, pek nefismiş hem gökyüzünü hem sahneyi izlemek. Yorulmadan, koşuşturmadan...
Tabii ki her festivalin olmazsa olmazı kımıl kımıllar, yine yerlerinde duramadılar. Sürekli bir kıpırdanma, yer değiştirme, bir yerlere yetişme telaşı ve bitmeyen göç hali. Festival seferileri! Santralistanbul festival için gayet güzel mekan olmuş, bir sürü yiyecek/içecek seçeneği vardı, oturacak yer çoktu.
İlk gün favorilerim; Büyük Ev Ablukada, Nneka ve Manic Street Preachers... 123 de fena değildi. Büyük Ev Ablukada, "diyabetik" sırayla anons edildi Berkun Oya tarafından ve acayip eğlendiler. "Ooo, kayış koptu kaptan, oooo balık koktu baştan" :)
Daha önce canlı dinlemiştim headliner grupları, lakin günün güzel sürprizi Nneka idi. Nijerya asıllı bir Alman. Dişi Ben Harper misali bir abla. Macy Gray tadı da var. Müziği güzel, kendisi sevimli. Vagabonds in power! Kendisiyle ilgili ayrıntılı bilgi için.
Happy Mondays kakafonisinden sonra ise Manic Street Preachers ilaç gibi geldi.
İkinci gün daha kalabalık bir kadroyla gölgedeki çimlerde, akabinde minderde yerimizi aldık. Sade ve Neşeli Milis'le başladık. Sade detoneydi, Neşeli Milis ise isimlerinin Melis olarak akıllarda kalma endişesiyle indi sahneden. Reggae ve funk, popüler olmuş yurdum grupları arasında, onu fark ettim.
Milislerin peşinden Cake çıktı, eğlencelilerdi yine. Ve benim yeniden dinleyecek olmanın heyacanıyla beklediğim Editors! Yine diyorum bak, Tom Smith'in nefis bir sesi var ve Editors, Interpol'ü döver :)
Ve kapanış, Suede. Filmstar, Lazy... Güzeldi. Duygulandım... Brett Anderson yine çılgın danslarını sergiledi, ter içinde kaldı. Bir festival de böyle bitti.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder