Evden dışarı, balkondan bahçeye düşmek ve veterinere gitmek dışında çıkmamış, kapıdan girer girmez beni karşılayan, sabahları yatak odası kapısının önünde ağlayan, koltuğa oturunca arkadan boynuma sarılan, bir şey okurken bile totosunu kolumla gövdemin arasına sokuşturup patisini boynuma uzatan, bize ve eve bu kadar düşkün hayvancıkları ben nasıl veririm? Fol yok yumurta yok, ama endişe bol. Cık, müsterih olunuz... Anne? Sen de.
Hayvancikli evlerde buyuyen cocuklarin bagisiklik sistemi daha guclu oluyor, daha az alerji, ciger hastaliklari yasiyorlar.. psikolojik olarak aldiklari faydalara ise hic girmiyorum :) bebekli kedili kopisli yasam, yasasinnn!
YanıtlaSilKesinlikle katılıyorum sana. Ama nedense en akıllı mantıklı sandığım arkadaşlar bile "Bebek olunca kediler evde olmamalı, alerji olur çocuk" diyor. Bu hayvanlar sürekli kontrol altında, her türlü aşıları yapılıyor... Ne alerjisi? Çocuk paylaşmayı, güveni öğreniyor. Yan yana mis gibi takılıyorlar :)
Silgerçekten de bir veteriner arkadaşımızın iki çocuğu neredeyse klinikte büyüdü diyebilirim ve bırakın zarar görmeyi gerçekten de bööle sağlıklı ve nurtopular :)) (evde de ayrıca kedi besliyorlardı)
YanıtlaSilVeteriner kendi çocuğunu riske atar mı, atmaz. Evde de kedi de varmış, ne güzel işte :)
YanıtlaSilBayıldım fotoya !!! Kesinlikle hayvanlarla büyüyen cocuk başka oluyor ;)) okadar bagliyimki köpeğimize onsuz bir hayat düşünemiyorum
YanıtlaSilbence de kardeş kardeş büyürler, kediler köpekler karşılarındakinin çocuk olduğunu anlayıp daha anlayışlı davranıyor kesinlikle :) obi ve yoda, arkadaşımın durmdan kuyruklarını çekip kendilerine badem yedirmek isteyen oğluna sonsuz bir sabır göstermişti :))
Sil