Biri konuşunca aydınlık oluyor

Ercan Kesal'ın yazdığı şeyler, bazen ta içimde bir yerlere kıymık batırıyor. Şu yazısını okuyordum dün akşam, sinema ile ilgili gibi görünebilir ama aslında çok basit ve üzücü bir şeyden bahsediyor. İnsan, hayata pamuk ipliğiyle bağlı. Evet evet, bunu hepimiz biliyoruz ama aklımıza getirmek istemiyoruz. Ve bazen insan kendini sınırda/arafta hissediyorsa, ondan esirgenen basit bir bakış ya da gülüş bile her şeyden vazgeçmesine neden olabiliyor.  Evet, bu kadar basit. Çok üzücü ama öyle. Yazının vurucu kısmı, ikinci paragraf.

“Mouchette” Fransız yönetmen Bresson’un başyapıtlarından biridir. Filmde, 15 yaşında bir genç kızın yoksulluk ve acılar içindeki hayatı anlatılır. Filmin final sahnesinde Mouchette intihar etmek için bir göl kenarına gider. Suya atlayarak boğulacaktır. İlk denemenin başarısızlıkla sonuçlanmasından sonra etrafa bakınırken, yoldan geçen bir traktör görür. Traktörü kullanan çiftçiye kırılgan bir şekilde elini kaldırarak selam verir. “Hayata tutunma isteğinin küçücük de olsa bir karşılığını bulmak istiyordur, bir merhamet ifadesi…” Çiftçi selamı gördüğü halde karşılık vermeden geçer gider. Mouchette intihar eder. 

“Mouchette, hayatımızdaki en büyük acımasızlıkları, vurdumduymazlıkları sadece “kötü” insanların değil, aynı zamanda normal hayatlarını yaşayan “iyi” insanların da yaptığının; yaptığımız ya da yapmadığımız küçücük şeylerin bir insanın hayatında yaratabileceği devasa etkileri görmek konusundaki körlüklerimizin yüzümüze vurulmasıdır.”

Bu yazıyı okuyunca yüreğim sıkıştı. Sonra koltukta akşam sefası yapan Dobi van Kenobiy ve Yoda von Kanola'ya baktım; birazcık iyi geldi.

Millet Ebru Gündeş'i alkışlamış dün geceki yarışmada, eh, milletçe ne halt edeceğimizi şaşırdığımız ortada. Mağduriyet edebiyatı bu kadar kirletilebilir, ucuzlatılabilir.  Neyi alkışlıyorsunuz, kime acıyorsunuz? Üzülmeniz gereken şey bu mu, milyonlarca doları cebe indiren birinin karısının gözyaşları mı? Jetler, yalılar, elmaslar... gitti gider tabii. Yüreği kocaman Acun'muş, peh. Yazık yahu, ayıp. İnsanların bu halini görünce bazı şeylere dair umudum iyice kırılıyor.