Pazar günlerinden nefret ettiğimi söylemiş miydim? Herhalde defalarca. Ama can sıkıntıma engel olamıyorum ve gerçekten ne yapacağımı bilmiyorum. TV, gazete, internet, dışarıda deli kalabalık, çamaşır yıkama, banyo yapma... Yemek pişirmek istemiyor canım. Ütü yapmak da. İşlerimi bitirmedim. Üf! Ölü gün, ölü!
Bir de yakınlarda bir konservatuar öğrencisi filan var galiba, canlı canlı çok güzel bir keman sesi geliyor. Ayağım kırıkken, evde yattığımda da çok dinledim bu sesi. Kaynağını keşfedemedim ama. Gizemli keman virtüözü!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder