1Q84

Arkadaşım, ben severim diye Haruki Murakami'nin 1Q84'ünü getirmiş. O gün metroyla metrobüse binemedim, kitap tuğla gibi. Bir de emanet, aman bir şey olmasın telaşı... Arkadaşın arabayla gittim eve. O ka önemsedim. Kucağımda kutsal emanet gibi tuttum yol boyunca.

Yolda uyku bastırsa, yastık yapar uyurum dedim. Sinemaya gitsem, önüme koca kafa otursa üstüne oturur, mis gibi görürüm perdeyi. Mutfaktaki dolaba boyum yetişmezse üstüne çıkar tencereyi alırım rahat rahat.

Trailer bile yapmışlar üşenmeyip. Orhan Pamuk duymasın.




Kitaba henüz başlayamadım. O cesareti kendimde bulamadım henüz. Beni neler bekliyor bilmiyorum. Ama bir başlarsam devamı gelir diye umut ediyorum. Sabırsızlık ve heyecan... Murakami de siyah kedileri seviyor, hmm, hoşuma gitti bu.