Salı konseri

Geçen hafta bugün, hafta içi etkinliğimiz İKSV Salon'daki Dark Dark Dark konseriydi. İKSV'den daha iyi bir konser salonu bekliyordum açıkçası, biraz hayal kırıklığına uğradım. Ama konser güzeldi.

Sakin sakin yerlerine geçip en sevdiğim şarkıyla (Who Needs Who) başladılar. Ve hüzünlü, melankolik şarkılar birbirini izledi. Solist Nona'nın (Marie Invie) utangaç bir hali vardı. Başı öne eğik keyboard'unu çalıp usul usul şarkılarını söyledi. Bir ara ayağa kalktı ama onda da, dar sahneye pek sığamadı kızcağız. 

 

Belki  sınıfta en arkada oturan, hafif tombul, gözlüklü, kimse bana dokunmasın diyen, asosyal, pek arkadaşı olmayan biriydi. Kim bilir... Öte yandan albüm kapağına çırılçıplak poz veren de biri. Ne yapacağı belli olmayan hallerini ve dövmelerini sevdim. Rock yıldızı havaları ya da kocaman kocaman halleri yoktu, kendi halindeliği hoşuma gitti. Bir ara akordeon ile trompeti aynı anda çalan Walt ise gerçekten takdire şayandı. Arada seyirciye teşekkür edip sakin takılmayı sürdürdüler. 

Çıkışta da muhabbetşinas klarinetçi Marshall ve davulcu Mark'ın taze taze imzaladıkları iki CD (Who Needs Who ile double CD  Wild Go & Bright Bright Bright)'yi alarak mutlu mesut eve yollandık. Yine gelsinler, dinler söyleriz biz mırıl mırıl. 

Şu şarkıyı da bir daha dinlemeye kimsenin itirazı olmaz sanırım.