Zira hayat, bu saçma insanlarla uğraşacak kadar uzun değil. Mıymıntısı, uyuzu, başına buyruğu, ukalası, egosantriği, ağlağı, gıcığı, basiretsizi, kararsızı, burnundan kıl aldırmayanı, osuruğuyla kavga edeni, memnuniyetsizi, pabuç dillisi... Özetle, bitmez.
Beni daha çok eşim dostum, ailem ve arkadaşlarım ilgilendiriyor bu ara. Hatta her zaman, her ara. Olması gereken de bu. Zira insan beyni, stres yüzünden birçok hücresini kaybediyor; yazıktır. Akabinde müzik de ruhun gıdasıdır.
Ne bileyim yemek pişirmek, balkona çiçekler almak, ziyaretlerle sevdiklerimi sevindirmek, birilerine hediye almak, ev için güzel şeyler bulmak filan daha iyi geliyor bana.
Bazen bu, ipi elini kesen bir balon gibi. Sal gitsin. Gittiği yere...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder