Hafta sonu Zeynep anneleri ağırladık. (Kayınvalide lafını pek sevmiyorum, eşimin annesiyle babası misafirimizdi.)
Bütün cumartesi camları silmek, balkonu yıkamak, tüm evi temizlemek; pırıl pırıl etmek... Oğlanların bile durumu sezip koltuk yerine yerdeki mindere kurulması. "Dökmeyin tüylerinizi, dursunlar acık üstünüzde!" Akabinde "Pilavım pek güzel olmadı bu sefer, damla sakızlı kahveyi beğendiler mi aceba" diye endişelenmek...
En önemlisi, iyi niyet. Herkes halinden pek memnun ve rahatmış meğer. Sevindim. Bir sürü börek, kurabiye vs dışında hediyeler getirmişler bir de. Mahçup oluyor insan.
Akşam ekşimik yapımını öğrendim, maaile heyecanla bekledik tencere başında.
Tek fena şey şu idi: Yukarıdaki deli, çaydanlığının dolu demliğini mutfak camımıza dökmeseydi eyiydi. Neyse, sakin... Deli kadınlar hep var, yapacak bir şey yok...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder