Bazı şarkıları dinlemenin zamanı oluyor galiba. Evet, Led Zeppelin, The Doors, Placebo, Depeche Mode... caz, rock, klasik bir sürü şey dinliyoruz ama, bazen de efkâr basıyor ve Müzeyyan Senar'dan "Rüzgar Kırdı Dalımı" da istiyor insanın canı.
Son birkaç gündür Barış Manço dinleyesim geldi. Abim çok severdi rahmetliyi. Ben de sever oldum sonra, tüm albümleri vardı onda. Küçükken bir konserinde imza almayı becermiş, ama ben, ah yaramaz ben, o imzanın üstünü karalamışım. Çocuk bebekken bana limon yedirmekte belki de haklıydı :)
Barış Manço'nun Bal Sultan'ını severdim diğer şarkıları dışında, bir de Dragon Fly'ını. İkisi de hüzünlü gelirdi bana. İlki, çok genç yaşta yanlış bir evlilik yapıp mutsuz olmuş bir arkadaşımı hatırlatırdı. İkincisini ise, gece uyumadan önce karanlıkta dinlemeyi severdim. Sanki güzel rüyanın garantisiydi. Masal müziği gibi gelir hâlâ. Huzurludur nedense.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder