Can Baba

Lisede, Can Yücel'in Rengâhenk kitabını hediye etmişti bir dostum. Kitaplığımda hep özel bir yeri oldu. Şiir kitapları pek de satılmaz, ama ben severim bazılarını, hele de bu ince ama güzel kitabı...

Can Yücel'le tanışmadım. Ama şiirlerini ve hakkında yazılanları okuduğumda, evini gördüğümde, kızıyla röportaj yaptığımda, daha da "dev" bir adam oldu gözümde. Tam da olması gerektiği gibi kimseye müdanası olmayan, seven, sevilen, hayattan keyif alan, gümbür gümbür bir adam!


Kitaba adını veren şiirini de buraya fistolamazsak olur mu, olmaz.


"Bir yelkenli bayrağı al
--Mor da olabilir--
Almış yaprağına rüzgarı
Rumca bir şarkı patlatıyor
denizin gözüne gözüne
Mubalağa laz oldu vre sevgilim
Aramızda bu yaz
Pontuslarını zaptetmeye birbirimizin
Selvi yeşili serenlerimizleBeğenmediysen o yeşili
--Nefti mi? Değil--
Camgöbeği olabilir mesela
Suların postekisinde sevişmek için
Mubalağa yaz oldu bu yaz
İkimiz de ömrümüzün güzünde
Fuzuli'nin dediği Geday-ı Muhteşemler
Bitkiniz tatlı-işlemeden
Böyle böyle deryadil oluyor derya
Derunumuzdaki...
Uyuyalım mı dedin vre sevgilim?
Gaflet ki, o bayrağı al yelkenliden
--Mor da olaballir--
Dalgalarla dalga geçer geçerken
Kucağımıza atlayan bir lapindir
Menzilimiz pontus değil azrail
Ve önümüz sırf ebabil...
Lakin o da ölecek bir gün mutlak
Bizcileyin yaşarsa bir yaz
Bunu Rabişin camına
Bayrağı al bir yelkenliyle yaz!
--Mor da olabilir ama--
Rumca bir şarkı patlataraktan
Ağaran siyaha doğru
Siya siya!..
İki ceset ki aşktan boğulmuş
Kasımpatları gibi patlayan kulaklarıyla
Tozlarından tuzlarından donanmalar kurulmuş
Gidiyorlar Cezayir'i fethe yeni baştan
Biri erkek biri dişi
İki korsan
Güler'le Can...
İkisi de birbirinden ala
İkisi de mubalağa!
Şiirin bütün bu felaketine rağmen
İkisi de yaşıyorlar hâlâ...
Böylece tekmil oluyor yavaş yavaş
Bütün bir sonbahar..."